“Normale dingen zijn niet meer vanzelfsprekend”
Sinds vijf jaar heeft Louise Rombout (56) een Baerveldt-implantaat

Vijf jaar geleden constateerde een oogarts glaucoom bij Louise Rombout. Haar oogdruk was zo hoog dat haar oogzenuwen geleidelijk afstierven. Louise heeft samen met haar artsen een plan van aanpak gemaakt.
“Ik had niets door. Achteraf, nu ik meer weet van glaucoom, herken ik een aantal signalen. Ik zag kransen om lichtbronnen heen en ik miste steeds vaker cijfers op mijn beeldscherm of telefoon. De opticien kreeg mijn zicht niet scherp. Toen mijn oogdruk werd gemeten, kwam het signaal dat het niet goed was. Ik werd doorverwezen naar de huisarts. Die heeft mij met spoed naar het ziekenhuis gestuurd. De druk op mijn oogbollen was abnormaal hoog. ‘U bent te laat. U wordt blind als we geen actie ondernemen’, hoorde ik in het ziekenhuis. En dat terwijl ik geen pijn had of de hoge druk kon voelen.”
“De wereld stond stil om mij heen. Omdat we het glaucoom zo laat constateerden, was een operatie de enige optie. We kozen voor een Baerveldt-implant: in mijn ogen zit een buisje zodat de druk weg kan. We begonnen met mijn rechter, niet-dominante, oog. Het herstel daarvan was ontwrichtend. Ik struikelde voortdurend. Op straat zag ik auto’s niet aankomen. Zelf autorijden was een tijd lang uitgesloten. Het heeft een jaar geduurd om te herstellen en ik zie nu dubbel. Gelukkig viel de operatie aan mijn linkeroog juist mee, herstel ging voorspoedig.”
“Je wordt onzeker, je wordt angstig. Normale dingen zijn niet meer vanzelfsprekend. Sinds de operatie hoorde ik dat een van mijn ooms al 25 jaar met glaucoom rondloopt. Het is erfelijk, dus had ik dat maar eerder geweten. Mijn kinderen druk ik het op het hart: let op! Laat je testen! Ik heb me ondertussen weten aan te passen. Ik zie nog en ik kan nog genieten.”